فرصت سوزی جایز نیست/آقای گلی جهان را برای ایران حفظ کنیم

اوایل فروردین ماه امسال بود که فالکائو ستاره تیم ملی فوتسال برزیل در جریان دیداری دوستانه مقابل کلمبیا برای بار دوم رسما از دنیای حرفه‌ای خداحافظی کرد. در این دیدار برزیل موفق شد با نتیجه 3 بر 2 مقابل کلمبیا به برتری برسد که گل دوم سالسائو را فالکائو وارد دروازه حریف کرد. فالکائو با گلی که در این مسابقه به ثمر رساند 385 گله شد تا به فاصله 7 گلی رکورد وحید شمسایی، آقای گل جهان، برسد.
اسطوره فوتسال سالسائو یک بار دیگر در جریان جام جهانی 2016 کلمبیا پس از شکست و حذف تیم فوتسال برزیل مقابل ایران، از دنیای بازیگری خداحافظی کرده بود، اما دوباره به تیم ملی کشورش بازگشت.
البته این تمام ماجرا نیست چرا که به قول ضرب المثل معروف ایرانی‌ها که می‌گوید «تا سه نشه، بازی نشه»، فالکائو هم خرق عادت نکرد و برای بار سوم به تیم ملی کشورش بازگشت و این بار در جریان دیداری دوستانه با کاستاریکا 2 گل به ثمر رساند تا شمار گل‌های ملی خود را به 388 برساند و تنها 4 گل با رکورد تاریخی وحید شمسایی (392 گل ملی)، آقای گل فوتسال جهان فاصله داشته باشد.
به نظر می‌رسد مسئولان فدراسیون فوتبال و سرمربی تیم ملی برزیل با دعوت از این بازیکن 40 ساله به تیم ملی و تدارک بازی‌های دوستانه با تیم های ضعیف قصد دارند تا با شکستن رکورد شمسایی عنوان بهترین گلزن فوتسال جهان را به نام برزیل ثبت کنند. این در حالی است که تیم فوتسال برزیل به عنوان پرافتخارترین تیم دنیا در این رشته مطرح است و شاید این افتخار خیلی هم به درد آنها نخورد، اما نگاه آنها به گونه‌ای است که اهمیت بالایی برای این عنوان قائل هستند.
این در حالی است که وحید شمسایی آخرین بازی خود را برای تیم ملی در سال 2012 انجام داد و اکنون نزدیک به 6 سال از خداحافظی آقای گل فعلی فوتسال جهان از دنیای حرفه‌ای می‌گذرد در حالی که این بازیکن تا همین چندی قبل هم در لیگ فوتسال به میدان می‌رفت و همچنان به گلزنی‌هایش در رده باشگاهی ادامه می‌داد؛ که نشان از آمادگی بدنی این بازیکن برای حضور در مسابقات دارد.
با این وجود برزیلی‌ها با اتخاذ یک استراتژی هماهنگ و مناسب به گونه ای برنامه‌ریزی کرده‌اند تا آقای گلی را از چنگ ایران درآورده و به نام خود ثبت کنند؛ افتخاری که اگر از دست برود دیگر جایی برای پشیمانی نخواهد گذاشت. افتخاری که اکنون در اختیار وحید شمسایی است متعلق به یک فرد نیست و بلکه افتخاری ملی است که نیازمند عزمی ملی برای حفظ آن نیز است.
کاری به این موضوع نداریم که چرا شمسایی در حالی که در این سال‌ها می‌توانست برای تیم ملی به میدان برود (با توجه به نزدیکی سن و سالی که با فالکائو دارد) به بازی گرفته نشد و خیلی زود از تیم ملی خداحافظی کرد که شاید دلیل آن راحتی خیال از فاصله حدود 40 گله فالکائو با او بود تا شانسی برای از دست دادن این عنوان معتبر وجود نداشته باشد، اما حالا زمان آن است تا آقای گل جهان را برای حفظ جایگاهش به تیم ملی بازگردانیم، آن هم با عزمی ملی.
فالکائو در این سال‌ها که سال‌های میانسالی را پشت سر می‌گذاشت و بعد از خداحافظی شمسایی، به عنوان جدی‌ترین رقیب، میدان را برای ادامه گلزنی‌هایش مهیا و خالی می‌دید در حرکتی آهسته و پیوسته آرام آرام خود را به رکورد آقای گل جهان نزدیک کرد تا اکنون بیش از هر زمان دیگری این خطر احساس شود که مبادا این عنوان پُرطمطراق از کف ایران برود.
به هر حال همانطور هم که خود شمسایی بارها تاکید کرده است، وی به دنبال بازگشت به تیم ملی برای حضور در مسابقات مهمی همچون جام ملت‌های آسیا یا جام جهانی و یا بازی مقابل تیم‌های بزرگی مانند برزیل، اسپانیا یا آرژانتین و ... نیست. بهتر است مسئولان فدراسیون فوتبال مانند برزیلی‌ها با اتخاذ تدبیری مناسب و تدارک مسابقاتی تدارکاتی با تیم‌های درجه دو و درجه سوم آسیا (با توجه به موقعیتی که ایران در فوتسال آسیا دارد و هیچ تیمی دست رد به سینه ما نخواهد زد) زمینه را برای حفظ این عنوان مهم برای ایران فراهم کنیم.
مسئولان فدراسیون هم بهتر است اختلاف‌ها را کنار بگذارند و هر کدورت و دلخوری که از شمسایی داشته یا دارند را به فراموشی بسپارند و با همدلی برای حفظ این عنوان به نام ایران در میادین جهانی با دعوت از شمسایی و تدارک مسابقات دوستانه با تیم‌های ضعیف آسیایی نسبت به حفظ این عنوان بنام ایران عزیز اقدام کنند که شاید همین امروز هم دیر باشد.